• Eng
  • Ga
  • Home
  • About Us
    • About Aistriu
    • Project Team
    • Project Partners
    • Call for translators
    • Artist Commissions
  • Texts
  • Translators
  • Blog
  • Contact

الميرفولك المستوعب

  1. Home
  2. الميرفولك المستوعب

Translator: Asma Alshammari & Awatif Alshammari

Arabic 30.08.2021 0 comments
  • translateTranslation

 

حوريَّةُ البحرِ في المستشفى:

استيقظت

لتجدَ أنَّ ذيل الحوريَّةِ

قد اختفى

لكنَّها هناك في السرير معها

أحسَّت بقطعتين غريبتين باردتين طويلتين

ظنَّت بأنهما خيوطٌ متشابكةٌ من خيوط البحر

أو قطعاً من لحمٍ معجون 

 

إنهم " بلا شَكٍّ "

مدعاة للسخرية

في ليلة تقديم القرابين (ليلة الاحتفال برأس السنة)

نصفٌ الموظفين بلا شركاء

مع شرابهم

ونصفهم الآخر

يضحكون ويمزحون

يأخذها ذلك بعيداً

ويدفعها لترمي

هذين الشيئين خارج الغرفة (وتمشي بهما )

 

لكنَّهما معها، شيئان غريبان

مازالت لا تفهم

لماذا هبطت بعدهم

وكيف هي تعلَّقت بهما

وكيف هما اتَّصلوا

بها 

 

كانت أختها من أعطتها إشارةً (غمزةً)

وأخبرتها بالأمر الذي كان يحصل

" لديك ساقٌ متَّصلةٌ بك هنا

وواحدةٌ أخرى تحتها هناك

إن واحدة، وإن اثنتان

المهم أن تتعلمي الآن

كيف تستطيعين استخدامهما"

 

في الأشهر الطويلة

اللاحقة

أتساءلُ إذا سقطَ قلبها

بالطريقة نفسها التي سقطت بها أقواسها

أقواس مشط رجليها .

 

 

 

حورَّية البحر وبعض كلماتٍ

مهما فعلتَ لا تذكر أبداً كلمة " ماء"

أو أيَّ شيءٍ آخر يتَّصل بالبحر

" الموج"، " المدُّ "، " المحيط"، " الهائجُ "، "حوريَّة".

سرعانَ ما فكَّرت بوقتِ وصول الصَّقيع في منتصف الصّيف

من سماع أخبار الصَّيد، القوارب، الشِّباك، وهياكل سرطان البحر.

إنها تعرفُ أن مثلَ هذا الأشياء موجودة، طبعاً!

وأنَّ هناك أناسٌ آخرون

يمتلكون الشَّحنات هناك .

 

تعتقد الحوريَّة أنَّها إذا غطَّت أذنيها وأبعدت رأسها

فإنَّها ستكون متحرّرة منهم.

ولن تسمعَ صخب صوت كلب البحر أو حصان الماء

إذا صهلَ وهو يدَّعي أنه يرتبط معها بعلاقةِ دمٍ في ليالٍ حالكةٍ

فتنهارُ مثل الوزَّةِ وتتعرَّقُ خجلاً وتنام بسرعةٍ .

 

الآن لا تكرَهُ شيئاً

بقدرِ ما تكرهُ ما يذكِّرها بالحياةِ تحت الماء التي أُرغمت عليها

قبل أن تصبحَ ورقةً جديدةً فوق اليابسة.

وهي التي تتبرَّأُ

من أي صلة سابقةٍ تربطها بها

في أيِّ وقتٍ سابقٍ. " لم يكن لديَّ أيُّ اهتمامٍ

بتلك الأساطير القديمةِ، أو التقاليدَ الباليةِ.

 

الهواءُ النَّقيُّ، المعرفةُ، العلم المشرقُ الساطعُ

تلك فقد كلُّ ما أتشَّبَّثُ به..

 

أنا لا أمانعُ بطريقةٍ أو بأخرى، لكنني اكتشفتها بالخداع

وجدتها في الخارج

في قسم الفنون الشعبية الإيرلنديَّة

في كلية جامعة دبلن.

هناك مخطوطة كاملةٌ في قسم مجموعة المدارس

والتي قد كانت اودعتها هي هناك.

كُتبت تحت الماء مع زعانف من شعاع القلم.

على لفيفةٍ طويلةٍ من عشب البحر.

ويمكن أن تعثرَ على ثلاثة عشر حكايةٍ طويلةٍ

واحتمالاتٍ ونهاياتٍ أخرى، جنباً إلى جنبٍ مع الساحرات، الصلوات القديمة، والألغاز، وغيرها.

من والدها وجدَّتها إنها في الغالب أخذتهم إلى الأسفل.

إنها ترفضُ أن تتقبل وجودها، وعندما تفعل؛

" كان السيد الذي يعطينا إيَّاها كواجباتٍ منزليَّةٍ،

في طريق العودة من المدرسة الوطنية.

ونحن نقوم بها."

وقالت أنها تفضِّلُ أن تعاني من نزيفٍ شديدٍ بدلاً من الاعتراف بأنها تمتلك يداً في تكوينها.

 

 

استعادة ذاكرةٌ الماء:

في بعضِ الأحيان عندما تكون ابنة حورية البحر

في الحمام

تنظِّفُ أسنانها بصودا الخبز(كربونات الصوديوم)

تشعرُ بأنَّ الغرفة تمتلئ

بالماء.

يبدأ عند قدميها وكاحليها ثم  ساقيها وركبتيها حتَّى يصل

فوق فخذيها وخصرها.

في غضون ثوان

يصل الماءُ الى ابطيها

فعندما تنحني لتلتقطً

منشفة اليد أو منشفةَ الغسيل

وكل الأشياء المبللة

تشعر وكأنها كلها

تشبه الأعشابَ البحريَّة الطويلةَ وخيوطاً طويلةً تدعى

" شعرُ الحوريَّة" أو " فوكسفيل"

لكنَّ فجأةً يتراجع الماء

وفي غضون ثوان

تعودُ الغرفةُ جافَّةً تماماً.

 

شعورٌ بغيضٌ يعطي التوتر.

هذا الشعور الرهيب بالتَّعب ما هو إلَّا جزءٌ لا يتجزَّأ من مشاعرها.

في نهاية اليوم ليس لديها أيُّ شيءٍ آخر

لتقارنه بتلك المشاعر.

ليس لديها مفرداتٌ تصفُ مشاعرها.

في جلسة علاجها الأسبوعيَّة

لديها أكثر مما يكفي لتستمر

فقط في وصف هذه الظاهرة الغريبة

والتعبير عنها بشكلٍ صحيحٍ

لطبيبها النفسي.

ليس لديها مصطلحاتٍ

أو أي من النقاط المرجعيَّة

أو أيِّ كلمةٍ على الإطلاق تعطي أدنى فكرة

عن ماهية الماء بالنسبة لها.

" السائل الشفاف" كما تصفه، عندما تصفه بكلِّ ما في وسعها.

" صحيح" قال لها الطبيب، وتابع " أكملي".

يوجهها لتستطيع صنع الكلمات المناسبة.

لديها جولةٌ أخرى في هذا:

" تدفُّقُ رقيق" هكذا اسمته هذه المرَّة.

يلقي بالشَّغفِ بين الكلمات:

" فيلمٌ لامعٌ. أشياءُ تقطر. شيءٌ مبللٌ".

 

 

دليلٌ صغيرٌ:

يمكنك أن تقضي حياتك كاملةً

 تنصتُ لحورية البحر

قبل أن تلتقط أصغرَ دليلٍ

عن مكانها الحقيقي الذي جاءت منه. في يومٍ من أيام الخريف

حدثَ معي

هي وطفلها

بينما كانت ترتاح تحت وشاحها.

 

" أنت لست جرو الفقمةِ الأزرقِ والأخضر

ولست فرخَ النورس أسود الظهر

ولست عائلةً من القنافذِ. وكذلك لست

عجل البقرة التي لا تملك قرون"

 

هذه التهويدة التي تغنيها لها قبل النوم

لكنَّها توقَّفت فوراً

عندما أدركت

أن هناك شخصاً آخر في الجوار.

كان لديَّ إحساسٌ واضحٌ أنها محرجةٌ

من أنني استطعت سماعها في المقام الأوَّل.

وأعتقد أنني خرجت بانطباعٍ

أن تلك التهويدة كانت - بعبارة لطيفةٍ- "عبقُ البحر".

An Mhurúch san Ospidéal

Dhúisigh sí

agus ní raibh a heireaball éisc ann

níos mó

ach istigh sa leaba léi

bhí an dá rud fada fuar seo.

Ba dhóigh leat gur gaid mhara iad

nó slaimicí feola.

 

‘Mar mhagadh atá siad

ní foláir,

Oíche na Coda Móire.

Tá leath na foirne as a meabhair

le deoch

is an leath eile acu

róthugtha do jokeanna.

Mar sin féin is leor an méid seo,’

is do chaith sí an dá rud

amach as an seomra.

 

Ach seo í an chuid

ná tuigeann sí –

conas a thit sí féin ina ndiaidh

‘cocs-um-bo-head’.

Cén bhaint a bhí

ag an dá rud léi

nó cén bhaint a bhí aici

leosan?

 

An bhanaltra a thug an nod di

is a chuir í i dtreo an eolais –

‘Cos í seo atá ceangailte díot

agus ceann eile acu anseo thíos fút.

Cos, cos eile,

a haon, a dó.

Caithfidh tú foghlaim

conas siúl leo.’

 

Ins na míosa fada

a lean

n’fheadar ar thit a croí

de réir mar a thit

trácht na coise uirthi,

a háirsí?

 

An Mhurúch agus Focail Áirithe

Ná luaigh an focal ‘uisce’ léi

nó aon ní a bhaineann le cúrsaí farraige –

‘tonn’, ‘taoide’, ‘bóchna’, ‘muir’, nó ‘sáile’.

Ní lú léi an sioc samhraidh ná trácht a chlos

ar iascach, báid, saighní trá nó traimile, potaí gliomach.  

Tá’s aici go maith go bhfuil a leithéidí ann

is go mbíonn gíotáil éigin a bhaineas leo

ar siúl ag daoine eile.   

 

Ceapann sí má dhúnann sí a cluasa is má chasann sí a ceann

go mbeidh sí saor orthu           

is ná cloisfidh sí búir dhúr an eich uisce

ag fógairt gaoil shíoraí léi go doimhin san oíche,

amach trí lár a codladh uirthi.

 

Níl aon namhaid eile aici

ach an saol fó-thoinn a chleacht sí

sarar iontaigh sí ar a hathshaol ar an míntír      

a chur i gcuimhne dhi. Séanann sí ó bhonn

go raibh oiread is cac snioga de bhaint aici leis

aon am. ‘Ní raibh aon tsuim riamh agam          

sna piseoga sin, nó in aon sórt seanaimsearachta.

Aer, eolas, solas gléineach na heolaíochta

Is ea a shantaíos-sa.’

 

Ba chuma liom ach go bhfuaireas-sa amach

san eitheach í. 

Istigh sa Roinn le Béaloideas Éireann,   

tá lámhscríbhinní iomlán de Bhailiúchán na Scol

breactha óna láimh,

scríte in uisce, le clipe de sciathán rotha,         

ar scothóg feamainne mar phár.

 

Tá trí cinn déag de scéalta fada

agus smutaíocha de chinn eile, i dteannta le

horthaí, seanpháidreacha, tomhaiseanna agus aroile

le tabhairt faoi ndeara ann.

Óna hathair is óna máthar chríonna is mó

a thóg sí síos iad.

 

Diúltaíonn sí glan dó – ‘An máistir

a thug mar obair bhaile dhúinn é fadó

thiar sa bhunscoil. Chaitheamair é a dhéanamh.

Ní raibh aon dul as againn.’

Cháithfeadh sí fuil shróine

sara mbeadh sí riamh admhálach ina thionscnamh.      

 

Cuimhne an Uisce

Uaireanta nuair a bhíonn a hiníon

sa seomra folctha        

ag glanadh a fiacla le slaod tiubh          

is le sód bácála,

tuigtear di go líonann an seomra suas

le huisce.

 

Tosnaíonn sé ag a cosa is a rúitíní

is bíonn sé ag slibearáil suas is suas arís

thar a másaí is a cromáin is a básta.                 

Ní fada

go mbíonn sé suas go dtí na hioscaidí uirthi.     

Cromann sí síos ann go minic ag piocadh suas

rudaí mar thuáillí láimhe nó céirteacha

atá ar maos ann.                     

Tá cuma na feamnaí orthu –    

na scothóga fada ceilpe úd a dtugaidís

‘gruaig mhaighdean mhara’ nó ‘eireabaill mhadraí rua’ orthu.

Ansan go hobann téann an t-uisce i ndísc

is ní fada

go mbíonn an seomra iomlán tirim arís.

 

Tá strus uafásach                     

ag roinnt leis na mothúcháin seo go léir.

Tar éis an tsaoil, níl rud ar bith aici       

chun comparáid a dhéanamh leis.

Is níl na focail chearta ar eolas aici ar chor ar bith.

Ag a seisiún síciteiripeach seachtainiúil

bíonn a dóthain dua aici          

ag iarraidh an scéal aisteach seo a mhíniú        

is é a chur in iúl i gceart

don mheabhairdhochtúir.        

 

Níl aon téarmaíocht aici,

ná téarmaí tagartha

ná focal ar bith a thabharfadh an tuairim is lú

do cad é ‘uisce’.

‘Lacht trédhearcach’, a deir sí, ag déanamh a cruinndíchill.

‘Sea’, a deireann an teiripí, ‘coinnibh ort!’

Bíonn sé á moladh is á gríosadh chun gnímh teangan.

Deineann sí iarracht eile.         

‘Slaod tanaí’, a thugann sí air,

í ag tóraíocht go cúramach i measc na bhfocal.

‘Brat gléineach, ábhar silteach, rud fliuch.’       

 

Leide Beag

Dá gcaithfeá faid do mharthana iomláin’

ag cúléisteacht leis an murúch

b’fhéidir go bhfaighfeá leide beag anseo is ansiúd

cárbh as di. Thángas-sa aniar aduaidh

uirthi lá fómhair is a naíonán

á bréagadh faoina seál aici.

 

‘Ní tú éan gorm na mbainirseach,

ní tú gearrcach glas na gcaobach,

ní tú coileán an mhadra uisce,

ní tú lao na maoile caoile’,

 

an suantraí a bhí á chanadh aici

ach do stop sí suas láithreach bonn

chomh luath is a thuig sí

duine eile a bheith ar an bport.

 

Tuigeadh dom gur ghlac sí náire

i dtaobh é bheith cloiste agam in aon chor.

Tuigeadh domh chomh maith go raibh blas an-láidir

den bhfarraige air mar shuantraí ar an gcéad scór.

  • translateTranslation
  • import_contactsOriginal text

 

حوريَّةُ البحرِ في المستشفى:

استيقظت

لتجدَ أنَّ ذيل الحوريَّةِ

قد اختفى

لكنَّها هناك في السرير معها

أحسَّت بقطعتين غريبتين باردتين طويلتين

ظنَّت بأنهما خيوطٌ متشابكةٌ من خيوط البحر

أو قطعاً من لحمٍ معجون 

 

إنهم " بلا شَكٍّ "

مدعاة للسخرية

في ليلة تقديم القرابين (ليلة الاحتفال برأس السنة)

نصفٌ الموظفين بلا شركاء

مع شرابهم

ونصفهم الآخر

يضحكون ويمزحون

يأخذها ذلك بعيداً

ويدفعها لترمي

هذين الشيئين خارج الغرفة (وتمشي بهما )

 

لكنَّهما معها، شيئان غريبان

مازالت لا تفهم

لماذا هبطت بعدهم

وكيف هي تعلَّقت بهما

وكيف هما اتَّصلوا

بها 

 

كانت أختها من أعطتها إشارةً (غمزةً)

وأخبرتها بالأمر الذي كان يحصل

" لديك ساقٌ متَّصلةٌ بك هنا

وواحدةٌ أخرى تحتها هناك

إن واحدة، وإن اثنتان

المهم أن تتعلمي الآن

كيف تستطيعين استخدامهما"

 

في الأشهر الطويلة

اللاحقة

أتساءلُ إذا سقطَ قلبها

بالطريقة نفسها التي سقطت بها أقواسها

أقواس مشط رجليها .

 

 

 

حورَّية البحر وبعض كلماتٍ

مهما فعلتَ لا تذكر أبداً كلمة " ماء"

أو أيَّ شيءٍ آخر يتَّصل بالبحر

" الموج"، " المدُّ "، " المحيط"، " الهائجُ "، "حوريَّة".

سرعانَ ما فكَّرت بوقتِ وصول الصَّقيع في منتصف الصّيف

من سماع أخبار الصَّيد، القوارب، الشِّباك، وهياكل سرطان البحر.

إنها تعرفُ أن مثلَ هذا الأشياء موجودة، طبعاً!

وأنَّ هناك أناسٌ آخرون

يمتلكون الشَّحنات هناك .

 

تعتقد الحوريَّة أنَّها إذا غطَّت أذنيها وأبعدت رأسها

فإنَّها ستكون متحرّرة منهم.

ولن تسمعَ صخب صوت كلب البحر أو حصان الماء

إذا صهلَ وهو يدَّعي أنه يرتبط معها بعلاقةِ دمٍ في ليالٍ حالكةٍ

فتنهارُ مثل الوزَّةِ وتتعرَّقُ خجلاً وتنام بسرعةٍ .

 

الآن لا تكرَهُ شيئاً

بقدرِ ما تكرهُ ما يذكِّرها بالحياةِ تحت الماء التي أُرغمت عليها

قبل أن تصبحَ ورقةً جديدةً فوق اليابسة.

وهي التي تتبرَّأُ

من أي صلة سابقةٍ تربطها بها

في أيِّ وقتٍ سابقٍ. " لم يكن لديَّ أيُّ اهتمامٍ

بتلك الأساطير القديمةِ، أو التقاليدَ الباليةِ.

 

الهواءُ النَّقيُّ، المعرفةُ، العلم المشرقُ الساطعُ

تلك فقد كلُّ ما أتشَّبَّثُ به..

 

أنا لا أمانعُ بطريقةٍ أو بأخرى، لكنني اكتشفتها بالخداع

وجدتها في الخارج

في قسم الفنون الشعبية الإيرلنديَّة

في كلية جامعة دبلن.

هناك مخطوطة كاملةٌ في قسم مجموعة المدارس

والتي قد كانت اودعتها هي هناك.

كُتبت تحت الماء مع زعانف من شعاع القلم.

على لفيفةٍ طويلةٍ من عشب البحر.

ويمكن أن تعثرَ على ثلاثة عشر حكايةٍ طويلةٍ

واحتمالاتٍ ونهاياتٍ أخرى، جنباً إلى جنبٍ مع الساحرات، الصلوات القديمة، والألغاز، وغيرها.

من والدها وجدَّتها إنها في الغالب أخذتهم إلى الأسفل.

إنها ترفضُ أن تتقبل وجودها، وعندما تفعل؛

" كان السيد الذي يعطينا إيَّاها كواجباتٍ منزليَّةٍ،

في طريق العودة من المدرسة الوطنية.

ونحن نقوم بها."

وقالت أنها تفضِّلُ أن تعاني من نزيفٍ شديدٍ بدلاً من الاعتراف بأنها تمتلك يداً في تكوينها.

 

 

استعادة ذاكرةٌ الماء:

في بعضِ الأحيان عندما تكون ابنة حورية البحر

في الحمام

تنظِّفُ أسنانها بصودا الخبز(كربونات الصوديوم)

تشعرُ بأنَّ الغرفة تمتلئ

بالماء.

يبدأ عند قدميها وكاحليها ثم  ساقيها وركبتيها حتَّى يصل

فوق فخذيها وخصرها.

في غضون ثوان

يصل الماءُ الى ابطيها

فعندما تنحني لتلتقطً

منشفة اليد أو منشفةَ الغسيل

وكل الأشياء المبللة

تشعر وكأنها كلها

تشبه الأعشابَ البحريَّة الطويلةَ وخيوطاً طويلةً تدعى

" شعرُ الحوريَّة" أو " فوكسفيل"

لكنَّ فجأةً يتراجع الماء

وفي غضون ثوان

تعودُ الغرفةُ جافَّةً تماماً.

 

شعورٌ بغيضٌ يعطي التوتر.

هذا الشعور الرهيب بالتَّعب ما هو إلَّا جزءٌ لا يتجزَّأ من مشاعرها.

في نهاية اليوم ليس لديها أيُّ شيءٍ آخر

لتقارنه بتلك المشاعر.

ليس لديها مفرداتٌ تصفُ مشاعرها.

في جلسة علاجها الأسبوعيَّة

لديها أكثر مما يكفي لتستمر

فقط في وصف هذه الظاهرة الغريبة

والتعبير عنها بشكلٍ صحيحٍ

لطبيبها النفسي.

ليس لديها مصطلحاتٍ

أو أي من النقاط المرجعيَّة

أو أيِّ كلمةٍ على الإطلاق تعطي أدنى فكرة

عن ماهية الماء بالنسبة لها.

" السائل الشفاف" كما تصفه، عندما تصفه بكلِّ ما في وسعها.

" صحيح" قال لها الطبيب، وتابع " أكملي".

يوجهها لتستطيع صنع الكلمات المناسبة.

لديها جولةٌ أخرى في هذا:

" تدفُّقُ رقيق" هكذا اسمته هذه المرَّة.

يلقي بالشَّغفِ بين الكلمات:

" فيلمٌ لامعٌ. أشياءُ تقطر. شيءٌ مبللٌ".

 

 

دليلٌ صغيرٌ:

يمكنك أن تقضي حياتك كاملةً

 تنصتُ لحورية البحر

قبل أن تلتقط أصغرَ دليلٍ

عن مكانها الحقيقي الذي جاءت منه. في يومٍ من أيام الخريف

حدثَ معي

هي وطفلها

بينما كانت ترتاح تحت وشاحها.

 

" أنت لست جرو الفقمةِ الأزرقِ والأخضر

ولست فرخَ النورس أسود الظهر

ولست عائلةً من القنافذِ. وكذلك لست

عجل البقرة التي لا تملك قرون"

 

هذه التهويدة التي تغنيها لها قبل النوم

لكنَّها توقَّفت فوراً

عندما أدركت

أن هناك شخصاً آخر في الجوار.

كان لديَّ إحساسٌ واضحٌ أنها محرجةٌ

من أنني استطعت سماعها في المقام الأوَّل.

وأعتقد أنني خرجت بانطباعٍ

أن تلك التهويدة كانت - بعبارة لطيفةٍ- "عبقُ البحر".

An Mhurúch san Ospidéal

Dhúisigh sí

agus ní raibh a heireaball éisc ann

níos mó

ach istigh sa leaba léi

bhí an dá rud fada fuar seo.

Ba dhóigh leat gur gaid mhara iad

nó slaimicí feola.

 

‘Mar mhagadh atá siad

ní foláir,

Oíche na Coda Móire.

Tá leath na foirne as a meabhair

le deoch

is an leath eile acu

róthugtha do jokeanna.

Mar sin féin is leor an méid seo,’

is do chaith sí an dá rud

amach as an seomra.

 

Ach seo í an chuid

ná tuigeann sí –

conas a thit sí féin ina ndiaidh

‘cocs-um-bo-head’.

Cén bhaint a bhí

ag an dá rud léi

nó cén bhaint a bhí aici

leosan?

 

An bhanaltra a thug an nod di

is a chuir í i dtreo an eolais –

‘Cos í seo atá ceangailte díot

agus ceann eile acu anseo thíos fút.

Cos, cos eile,

a haon, a dó.

Caithfidh tú foghlaim

conas siúl leo.’

 

Ins na míosa fada

a lean

n’fheadar ar thit a croí

de réir mar a thit

trácht na coise uirthi,

a háirsí?

 

An Mhurúch agus Focail Áirithe

Ná luaigh an focal ‘uisce’ léi

nó aon ní a bhaineann le cúrsaí farraige –

‘tonn’, ‘taoide’, ‘bóchna’, ‘muir’, nó ‘sáile’.

Ní lú léi an sioc samhraidh ná trácht a chlos

ar iascach, báid, saighní trá nó traimile, potaí gliomach.  

Tá’s aici go maith go bhfuil a leithéidí ann

is go mbíonn gíotáil éigin a bhaineas leo

ar siúl ag daoine eile.   

 

Ceapann sí má dhúnann sí a cluasa is má chasann sí a ceann

go mbeidh sí saor orthu           

is ná cloisfidh sí búir dhúr an eich uisce

ag fógairt gaoil shíoraí léi go doimhin san oíche,

amach trí lár a codladh uirthi.

 

Níl aon namhaid eile aici

ach an saol fó-thoinn a chleacht sí

sarar iontaigh sí ar a hathshaol ar an míntír      

a chur i gcuimhne dhi. Séanann sí ó bhonn

go raibh oiread is cac snioga de bhaint aici leis

aon am. ‘Ní raibh aon tsuim riamh agam          

sna piseoga sin, nó in aon sórt seanaimsearachta.

Aer, eolas, solas gléineach na heolaíochta

Is ea a shantaíos-sa.’

 

Ba chuma liom ach go bhfuaireas-sa amach

san eitheach í. 

Istigh sa Roinn le Béaloideas Éireann,   

tá lámhscríbhinní iomlán de Bhailiúchán na Scol

breactha óna láimh,

scríte in uisce, le clipe de sciathán rotha,         

ar scothóg feamainne mar phár.

 

Tá trí cinn déag de scéalta fada

agus smutaíocha de chinn eile, i dteannta le

horthaí, seanpháidreacha, tomhaiseanna agus aroile

le tabhairt faoi ndeara ann.

Óna hathair is óna máthar chríonna is mó

a thóg sí síos iad.

 

Diúltaíonn sí glan dó – ‘An máistir

a thug mar obair bhaile dhúinn é fadó

thiar sa bhunscoil. Chaitheamair é a dhéanamh.

Ní raibh aon dul as againn.’

Cháithfeadh sí fuil shróine

sara mbeadh sí riamh admhálach ina thionscnamh.      

 

Cuimhne an Uisce

Uaireanta nuair a bhíonn a hiníon

sa seomra folctha        

ag glanadh a fiacla le slaod tiubh          

is le sód bácála,

tuigtear di go líonann an seomra suas

le huisce.

 

Tosnaíonn sé ag a cosa is a rúitíní

is bíonn sé ag slibearáil suas is suas arís

thar a másaí is a cromáin is a básta.                 

Ní fada

go mbíonn sé suas go dtí na hioscaidí uirthi.     

Cromann sí síos ann go minic ag piocadh suas

rudaí mar thuáillí láimhe nó céirteacha

atá ar maos ann.                     

Tá cuma na feamnaí orthu –    

na scothóga fada ceilpe úd a dtugaidís

‘gruaig mhaighdean mhara’ nó ‘eireabaill mhadraí rua’ orthu.

Ansan go hobann téann an t-uisce i ndísc

is ní fada

go mbíonn an seomra iomlán tirim arís.

 

Tá strus uafásach                     

ag roinnt leis na mothúcháin seo go léir.

Tar éis an tsaoil, níl rud ar bith aici       

chun comparáid a dhéanamh leis.

Is níl na focail chearta ar eolas aici ar chor ar bith.

Ag a seisiún síciteiripeach seachtainiúil

bíonn a dóthain dua aici          

ag iarraidh an scéal aisteach seo a mhíniú        

is é a chur in iúl i gceart

don mheabhairdhochtúir.        

 

Níl aon téarmaíocht aici,

ná téarmaí tagartha

ná focal ar bith a thabharfadh an tuairim is lú

do cad é ‘uisce’.

‘Lacht trédhearcach’, a deir sí, ag déanamh a cruinndíchill.

‘Sea’, a deireann an teiripí, ‘coinnibh ort!’

Bíonn sé á moladh is á gríosadh chun gnímh teangan.

Deineann sí iarracht eile.         

‘Slaod tanaí’, a thugann sí air,

í ag tóraíocht go cúramach i measc na bhfocal.

‘Brat gléineach, ábhar silteach, rud fliuch.’       

 

Leide Beag

Dá gcaithfeá faid do mharthana iomláin’

ag cúléisteacht leis an murúch

b’fhéidir go bhfaighfeá leide beag anseo is ansiúd

cárbh as di. Thángas-sa aniar aduaidh

uirthi lá fómhair is a naíonán

á bréagadh faoina seál aici.

 

‘Ní tú éan gorm na mbainirseach,

ní tú gearrcach glas na gcaobach,

ní tú coileán an mhadra uisce,

ní tú lao na maoile caoile’,

 

an suantraí a bhí á chanadh aici

ach do stop sí suas láithreach bonn

chomh luath is a thuig sí

duine eile a bheith ar an bport.

 

Tuigeadh dom gur ghlac sí náire

i dtaobh é bheith cloiste agam in aon chor.

Tuigeadh domh chomh maith go raibh blas an-láidir

den bhfarraige air mar shuantraí ar an gcéad scór.

Leave a comment

 

Search form

Archives

  • February 2015 (36)
  • March 2019 (3)
  • April 2019 (1)
  • May 2019 (54)
  • June 2019 (2)
  • August 2019 (10)
  • September 2019 (1)
  • October 2019 (2)
  • January 2020 (15)
  • February 2020 (2)
  • March 2020 (36)
  • April 2020 (26)
  • May 2020 (26)
  • June 2020 (11)
  • August 2020 (1)
  • October 2020 (1)
  • November 2020 (4)
  • December 2020 (5)
  • March 2021 (4)
  • July 2021 (1)
  • August 2021 (3)
  • January 2022 (1)

Popular Posts

  • January 11, 22

    Black Milk exhibition *finally* comes to Galway

  • November 12, 20

    Presidential Award for Mitsuko Ohno

  • November 03, 20

    Translating the Neighbourhood

ABOUT NUI GALWAY

Founded in 1845, we've been inspiring students for 170 years. NUI Galway has earned international recognition as a research-led university with a commitment to top quality teaching.

Harp Logo Athena Swan Bronze Award

CONTACT

National University of Ireland
Galway, 
University Road,
Galway, Ireland
H91 TK33
T. +353 91 524411

Stay informed on our latest news!

©2018 National University of Ireland, Galway. All Rights Reserved.