Nas sagradas ruas
da Cidade das Tribos,
onde, conta-nos a lenda,
Cromwell deixou seus cavalos
no santuário de uma igreja,
há um aroma de especiarias no ar
que abriria o apetite
da mulher de Deus.
O tom da flauta de metal vibra
do ventre da velha vila,
o sopro da história
atravessa os frios muros
de Conamara do Sul.
No meio do mercado
com o seu olhar bovino,
uma mulher romena senta-se
à porta da igreja de S. Nicolau,
com um cartão à volta do pescoço
como que a admitir
um pecado mortal aos anciães:
Senhoras e senhores... por favor,
diz a caligrafia acanhada
e não passaríamos por ela
mais depressa se expusesse
um seio ou um membro mirrado,
Senhoras e senhores...ajudem-me.
O copo de esferovite aos seus pés
está cheio até ao limite
com os melhores votos
do Ministro para a Justiça (sic),
o seu estômago ressoa com fome.
Ar shráideanna naofa
Chathair na dTreabh
mar a bhfuair Cromail,
de réir an tseanchais,
lóistín dá chapall i sanctóir eaglaise,
tá boladh spíosraí san aer
a chuirfeadh faobhar
ar ghoile Céile Dé.
Tá port feadóige ag séideadh
as bolg an tseanbhaile,
anáil na staire isteach
tré fhallaí fuara
dheisceart Chonamara.
I lár an aonaigh
lena súile bó, tá bean
ón Rúmáin ina suí le geata
meánaoiseach an tséipéil,
cárta mór faoina muineál
mar a bheadh peaca marfach
á admháil aici i láthair na bhfíréan.
Ladies and gentlemen...
a deir an pheannaireacht chaol,
is ní scoithfí níos tapúla í
dá nochtfadh sí cíoch
nó géag theasctha.
Ladies and gentlemen... please.
Tá an cupa polystyrene os a comhair
ag cur thar maoil le dea-mhéin
an Aire Dlí agus Cirt (sic),
a goile ag ceol le hocras.
Nas sagradas ruas
da Cidade das Tribos,
onde, conta-nos a lenda,
Cromwell deixou seus cavalos
no santuário de uma igreja,
há um aroma de especiarias no ar
que abriria o apetite
da mulher de Deus.
O tom da flauta de metal vibra
do ventre da velha vila,
o sopro da história
atravessa os frios muros
de Conamara do Sul.
No meio do mercado
com o seu olhar bovino,
uma mulher romena senta-se
à porta da igreja de S. Nicolau,
com um cartão à volta do pescoço
como que a admitir
um pecado mortal aos anciães:
Senhoras e senhores... por favor,
diz a caligrafia acanhada
e não passaríamos por ela
mais depressa se expusesse
um seio ou um membro mirrado,
Senhoras e senhores...ajudem-me.
O copo de esferovite aos seus pés
está cheio até ao limite
com os melhores votos
do Ministro para a Justiça (sic),
o seu estômago ressoa com fome.
Ar shráideanna naofa
Chathair na dTreabh
mar a bhfuair Cromail,
de réir an tseanchais,
lóistín dá chapall i sanctóir eaglaise,
tá boladh spíosraí san aer
a chuirfeadh faobhar
ar ghoile Céile Dé.
Tá port feadóige ag séideadh
as bolg an tseanbhaile,
anáil na staire isteach
tré fhallaí fuara
dheisceart Chonamara.
I lár an aonaigh
lena súile bó, tá bean
ón Rúmáin ina suí le geata
meánaoiseach an tséipéil,
cárta mór faoina muineál
mar a bheadh peaca marfach
á admháil aici i láthair na bhfíréan.
Ladies and gentlemen...
a deir an pheannaireacht chaol,
is ní scoithfí níos tapúla í
dá nochtfadh sí cíoch
nó géag theasctha.
Ladies and gentlemen... please.
Tá an cupa polystyrene os a comhair
ag cur thar maoil le dea-mhéin
an Aire Dlí agus Cirt (sic),
a goile ag ceol le hocras.