Primavera no Oeste
Um homem raspando barro
das costas da sua pá
na suave serenidade
de um cálido dia:
doce é o som
da primavera no Oeste.
Um homem impelindo
uma cesta das costas,
e o vermelho das algas
sob a clara luz reluzindo
numa praia de seixos:
bela é a paisagem
da primavera no Oeste.
E as mulheres ali,
de saiotes levantados,
a maré vazante sob elas
como lagos espelhados:
a paisagem serena
da primavera no Oeste.
O vago compasso
dos remos a bater,
uma masseira de peixe
regressando à terra
num tranquilo mar dourado
chegando o fim do dia
da primavera no Oeste.
Cuireadh do Mhuire
An eol duit, a Mhuire,
Cá rachair i mbliana
Ag iarraidh foscaidh
Dod leanbh Naofa,
Tráth a bhfuil gach doras
Dúnta Ina éadan
Ag fuath is uabhar
An chine dhaonna?
Deonaigh glacadh
Le cuireadh uaimse
Go hoileán mara
San Iarthar chianda:
Beidh coinnle geala
I ngach fuinneog lasta
Is tine mhóna
Ar theallach adhainte.
Nollaig 1942
An tEarrach Thiar
Fear ag glanadh cré
De ghimseán spáide
Sa gciúnas séimh
I mbrothall lae:
Binn an fhuaim
San Earrach thiar.
Fear ag caitheamh
Cliabh dá dhroim,
Is an fheamainn dhearg
Ag lonrú
I dtaitneamh gréine
Ar dhuirling bhán.
Niamhrach an radharc
San Earrach thiar.
Mná i locháin
In íochtar díthrá,
A gcótaí craptha,
Scáilí thíos fúthu:
Támhradharc síothach
San Earrach thiar.
Tollbhuillí fánna
Ag maidí rámha
Currach lán éisc
Ag teacht chun cladaigh
Ar órmhuir mhall
I ndeireadh lae
San Earrach thiar.
Stoite
Ár n-aithreacha bhíodh,
Is a n-aithreacha siúd,
In achrann leis an saol
Ag coraíocht leis an gcarraig loim.
Aiteas orthu bhíodh
Tráth ab eol dóibh
Féile chaoin na húire,
Is díocas orthu bhíodh
Ag baint ceart
De neart na ndúl.
Thóg an fear seo teach
Is an fear úd
Claí nó fál
A mhair ina dhiaidh
Is a choinnigh a chuimhne buan.
Sinne a gclann,
Is clann a gclainne,
Dúinn is éigean
Cónaí a dhéanamh
In árais ó dhaoine
A leagfadh cíos
Ar an mbraon anuas.
Beidh cuimhne orainn go fóill:
Beidh carnán trodán
Faoi ualach deannaigh
Inár ndiaidh in Oifig Stáit.
Deireadh Oileáin
Trua bheith fireann ar an uaigneas
Gan ach cian sa teach is duairceas,
Cumas gach fir ag dul chun fuaire
Ó ghlac an cian mar chéile suain.
Má obaid ár mná dá n-ualach,
Má thréigid cré, cloch, gach dualgas,
Dár dhual dá máithreacha a thuargadh,
A ndaoradh ní ceart i mo thuairim.
Má obaid fós do smacht an ghnáis,
Má éalaíd leo ó chogar cáich,
A ndaoradh arís ní cóir dá bharr,
Ní peaca bheith baineann thall.
Tá an saol céadra i ngach áit
Ag meath go mear gach lá,
Fir is an cian ag céadladh de ghnáth
A thuarann go luath a bhás.
Primavera no Oeste
Um homem raspando barro
das costas da sua pá
na suave serenidade
de um cálido dia:
doce é o som
da primavera no Oeste.
Um homem impelindo
uma cesta das costas,
e o vermelho das algas
sob a clara luz reluzindo
numa praia de seixos:
bela é a paisagem
da primavera no Oeste.
E as mulheres ali,
de saiotes levantados,
a maré vazante sob elas
como lagos espelhados:
a paisagem serena
da primavera no Oeste.
O vago compasso
dos remos a bater,
uma masseira de peixe
regressando à terra
num tranquilo mar dourado
chegando o fim do dia
da primavera no Oeste.
Cuireadh do Mhuire
An eol duit, a Mhuire,
Cá rachair i mbliana
Ag iarraidh foscaidh
Dod leanbh Naofa,
Tráth a bhfuil gach doras
Dúnta Ina éadan
Ag fuath is uabhar
An chine dhaonna?
Deonaigh glacadh
Le cuireadh uaimse
Go hoileán mara
San Iarthar chianda:
Beidh coinnle geala
I ngach fuinneog lasta
Is tine mhóna
Ar theallach adhainte.
Nollaig 1942
An tEarrach Thiar
Fear ag glanadh cré
De ghimseán spáide
Sa gciúnas séimh
I mbrothall lae:
Binn an fhuaim
San Earrach thiar.
Fear ag caitheamh
Cliabh dá dhroim,
Is an fheamainn dhearg
Ag lonrú
I dtaitneamh gréine
Ar dhuirling bhán.
Niamhrach an radharc
San Earrach thiar.
Mná i locháin
In íochtar díthrá,
A gcótaí craptha,
Scáilí thíos fúthu:
Támhradharc síothach
San Earrach thiar.
Tollbhuillí fánna
Ag maidí rámha
Currach lán éisc
Ag teacht chun cladaigh
Ar órmhuir mhall
I ndeireadh lae
San Earrach thiar.
Stoite
Ár n-aithreacha bhíodh,
Is a n-aithreacha siúd,
In achrann leis an saol
Ag coraíocht leis an gcarraig loim.
Aiteas orthu bhíodh
Tráth ab eol dóibh
Féile chaoin na húire,
Is díocas orthu bhíodh
Ag baint ceart
De neart na ndúl.
Thóg an fear seo teach
Is an fear úd
Claí nó fál
A mhair ina dhiaidh
Is a choinnigh a chuimhne buan.
Sinne a gclann,
Is clann a gclainne,
Dúinn is éigean
Cónaí a dhéanamh
In árais ó dhaoine
A leagfadh cíos
Ar an mbraon anuas.
Beidh cuimhne orainn go fóill:
Beidh carnán trodán
Faoi ualach deannaigh
Inár ndiaidh in Oifig Stáit.
Deireadh Oileáin
Trua bheith fireann ar an uaigneas
Gan ach cian sa teach is duairceas,
Cumas gach fir ag dul chun fuaire
Ó ghlac an cian mar chéile suain.
Má obaid ár mná dá n-ualach,
Má thréigid cré, cloch, gach dualgas,
Dár dhual dá máithreacha a thuargadh,
A ndaoradh ní ceart i mo thuairim.
Má obaid fós do smacht an ghnáis,
Má éalaíd leo ó chogar cáich,
A ndaoradh arís ní cóir dá bharr,
Ní peaca bheith baineann thall.
Tá an saol céadra i ngach áit
Ag meath go mear gach lá,
Fir is an cian ag céadladh de ghnáth
A thuarann go luath a bhás.
